21 Juni 2007

Obrolan Khas Kupang

( Semua tulisan di bawah ini bukan salah ketik, tapi memang begini lah logat Orang2 Kupang)

Ama Jola pulang dar kantor gubernur deng satu amplo besar. Son tau didalam isi apa ko, ma baitua sanyum-sanyum pas mo maso ruma. Dia son mo togor lai itu ana dong yang biasa dudu-dudu di dia pung muka ruma. Ais, Ama, Jola kas tinggal itu pohon angsano rindang sekali. Makanya ana-ana muda dong suka skali dudu di situ. Ama Jola ju langsung batarea di pu bini yang ada dudu di belakang dapur ko cuci piring.

"Mina......Lu bekin apa. Lia laki pulang datang sambar kas salamat ko, apa ko. Lu lu'u tarus sa di dapur situ." Mina yang dengar dia pu laki baomong begitu, son mo diam. Maitua ju maruak dia pung.

"Oh, lu bajalan pi ceke munta dara di mana lobang, baru lu pulang baomong banya di sini. Lu pikir kalo beta son baurus ini ruma dong, nanti lu deng lu pu kawan dong datang lia ada bae na. Besong laki-laki tu tau apa tentang ruma, basong tau tu samua su ada di meja, ko basong tinggal isi sa."Mina baomong son mo brenti."Adu mama sayang e.....,beta minta maaf. Be tau basong tu kerja banya di ruma, ma lu datang dolo be kastau san lu." Mina yang lia dia pu laki su pangge bae-bae su noe sa. Maitua langsong pi manuju kamar.

"Kenapa lu. Pulang-pulang su barayu bini sa. Lama-lama sabantar itu piring dibelakang su son jadi bacuci lai. Ko lu su pange be maso kamar na." Ama Jola yang lia dia pu bini omong bagitu langsung manyao. "Mama, be pange lu maso kamar bukan mo itu, Ada yang laen...." Mina su mangkarut dia pu dahi, maitua putar ota, pasti dia pu laki ada dapa kabar bae hari ini.

"Na, lu kasi tau su, ada apa. ini be su pasang talinga farei-farei ini.""Begini mama, tadi be jalan-jalan pi kantor gubernur. Son tau kanapa be ni baca itu koran dong. Jadi kamarin tu, katong pu Undana ni kan ada bekin wisuda. Na, katong pu baptua rambu puti tu hadir ju. Pas dong ada baca itu nama-nama mahasiswa yang wisuda deng IP tinggi, baptua langso undang ko datang pi dia pu kantor. Be senang snang karena bapatua paleng perhatikan na katong pu ana-ana. Trus tadi tu dong datang pi di itu kantor. Be baca tu, baptua pesan supaya ana-ana ding bisa krmbangkan dong pu ilmu yang dong dapa di sekola tu di masraka. Supaya itu ilmu dong ada guna, bisa roba apa ko ko yang bisa dong buat di luar. Jang hanya dong tau sendiri."

"Betul Ama e.......Be ju sanang kalo katong pu orang momor satu tu baomong bagitu deng itu ana dong. Supaya itu ana dong son kake'ek deng dong pu ilmu. Trus dong tu jang sombong dolo karna dong sarjana. Be suka tu kalo ana-ana wisuda ais tu, sampe di masraka dong bisa buat sesuatu yang dong bisa. Kalo dong gatang ju hanya dudu minom laro satiap hari, mo jadi apa. Lebe bae son usa pi sakola tinggi-tinggi."Mina langsung kaluar ko mo sambong cuci piring. Ma Ama Jola su tarek Mina pu tangan supaya jangan kaluar. Dong dua su diam-diam sa di dalam kamar.

6 komentar:

Unknown mengatakan...

wah wong kupang bahasane angel tenan....podo karo temanku figo yang dari kupang bentuk wajahnya juga sangat sulit dimengerti...hehehe...

Dee mengatakan...

boleh ikutan nimbrung ya: artikel yang ini great!!!thanks for this article..buat aku rindu dengan masa emas di timor :).eh, bikin ttg budaya timor lagi ya, biar gak sia sia 'dolan' ne..cheers#

Only Digital Binary mengatakan...

hla mbok diterjemahke neng 2 bahasa. satu bahasa indonesia satu bahasa jawa. ben kancane ki yo ngerti artine. ra mung dlongopan.

toni ahmad mengatakan...

Tapaleuuuuk?
katong yang orang kupang dong su biasa minum laru, jadi katong son bisa baomong dang batul lai... ma basong yang dar jawa pung panta lobang jang baolok sang katong lai!! tapi sakarang katong pung rambot son kariting lai, su lurus samua, ko su pi salon buat ribondeng.
mas Imsak lu tulis be pung alamat blog tasala!! yang batul tu toniahmad, son pake hrf 'K'

Anonim mengatakan...

halo mas imsak...

kutipannnya bagus ju...beta ju orang kupang, tapi kalo baca logat kupang yang ditulis begitu, susah juga e...kalo baomong baru enak...

salam

frozzyfreezy mengatakan...

hihihihi....gw jadi inget waktu ke Kupang tahun 2005, dengerin mereka ngomong tuh cepet banget, merepet, ampe butuh fokus biar bisa ngerti mereka ngomong apa.